Eric, de voormalig Benjamin van Eleven20one, is gebouwd en verwekt in 1973. Zijn eerste muzikale stapjes waren op het snaarinstrument genaamd piano. Na 6 jaar zwoegen en tranentrekkende oefeningen besloten Eric en zijn pianoleraar er gezamenlijk een punt achter te zetten. Gelukkig was de muzikale basis inmiddels wel gelegd. Zo was het dat hij met zijn eerste zuurverdiende geld (auto´s wassen voor 5 gulden, grote auto´s 7,50) een akoestische gitaar aanschafte en zich de kunst van het spelen eigen probeerde te maken. Een neverending story naar eigen zeggen.

Aan het einde van zijn tienerjaren kreeg Eric zijn eerste bescheiden rol in een overigens naamloos bandje. Het spelen was leuk maar de echte chemie ontbrak. Toen dienden 3 nieuwe bands zich aan; DD-ACT, This Side Up en Eleven20one. (voor de kenners; alleen de naam is gewijzigd, de bezetting pas in 2010). Zijn zuiver stemgeluid gecombineerd met zijn gevoelige snarenspel maken hem tot een zeer gewaardeerd lid. Ooit liet hij zich eens ontvallen:` Een nummer schrijven, ach dat doe ik in 5 minuten…’ Dit zal hem nog lang blijven achtervolgen want alle mooie praatjes ten spijt zal er nog minimaal één cd gewacht moeten wachten. Op zoek naar het ultieme gitaargeluid laat hij zijn snaren ook trillen bij de formatie `Room6`, is hij het derde wiel aan de wagen bij `Three is a Crowd` en als dat zelfs teveel gevraagd is speelt hij samen met broer David als `Two is Company`.

Eerste plaat: Kreeg hij van zijn liefste broer toen hij een jaar of 12 was, eigenlijk waren het er twee. 100 moppen aan de tap van Joep Meloen… (nog steeds een topper) en de verzamelaar van de Dire Straits: `Money for Nothing`. Deze laatste was van meer blijvende aard aangezien de volgende generatie Knibbes ook de schoonheid hiervan ontdekt hebben.

Droom: Behalve het ultieme gitaargeluid ooit in de schaduw te kunnen staan van de Claptons, Malmsteens en Lukathers van deze wereld… daarnaast zou een nummer-1 hit vergezeld van een uitverkocht optreden in Paradiso de eregalerij zeker niet ontsieren.

Wat is je favoriete Eleven20one herinnering tot nu toe? De Veronica-verkiezing tot Coverband van het jaar is mijn favoriet. De afvalrace ernaar toe, de laatste week met nog maar 5 bands over. Live-optreden in de studio bij Jeroen van Inkel en uiteindelijk in ons eigen oefenhol de felbegeerde prijs uitgereikt krijgen door Danny Vera. Een memorabele herinnering.