In 1968 in het zuid limburg werd ie geboren, ja dat is al weer een mooie tijd terug. Al gauw gingen zijn ouders naar Amsterdam en was Roger gek op filmmuziek (nog steeds, vooral uit de 70´s). De LP van “once upon a time in the west” werd grijs gedraaid. En de liefde voor muziek werd als maar groter door Grease, Kiss en War of the Worlds.

Totdat Roger een door zijn oudere neef meegebrachte plaat van The Police hoorde en op slag verliefd werd op het stuwende Fender basgeluid van Sting. Op zijn 13e jaar kreeg hij eindelijk een 4-snaar in handen en ging hij samen met zijn oudere neven al die nummers van The Police spelen in de band X-Out. Toen werd het tijd voor privé-les van Oswald Kiemeneij en daar werd hij bekend gemaakt met de soul, funk en jazz en kon hij nu ook de speelstijl van Sting begrijpen. Hij ontdekte ook andere virtuozen zoal; Jaco Pastorius, Tony Levin, Paul McCartney, James Jamerson en Carol Kaye.

Toen maar eens na de schooltijd en diploma´s in een proffesionele band proberen. Dat werd No Holding Back, een Rock and Soulband geleid door de toen nog onbekende Henkjan Smits, die ook een managementbureau had en wel wist hoe je optredens moest boeken, dus gespeeld werd er, en hoe. Ook in Zwitserland en Duitsland wisten ze wie No Holding Back was. Eén van de laatste optreden was in Paradiso in het voorprogramma van Gino Vanelli. Nu heeft Roger een gelukkig gezinnetje en een topband gevonden; Eleven20one. Daar kan hij zijn brede muziek smaak helemaal in kwijt.

Roger´s favorieten zijn; The Police, Tower of Power, Toto, The Beatles, Staxlabel, Tamla Motown, Blaxploitation music, Air, Peter Gabriel, Bob James, Steely Dan, Isaac Hayes, Kate Bush, Joni Mitchel en James Last. En…………… hij vindt dat er maar 2 goede bassen bestaan: De Fender Precision en de Fender Jazz bass, meer heb je niet nodig.

Eerste plaat: Kiss – I was made for loving you
Droom: Eleven20one en The Police samen op één festival